Indyjski taniec z bambusem, zwany Cheraw, jest jednym z najpopularniejszych tradycyjnych tańców w północno-wschodniej części Indii, w regionie znanym Mizoram. Wykonują go kobiety i mężczyźni.
Nie jest znana dokładna geneza jego pochodzenia, jednak starożytny folklor mówi, iż był on dawniej wykonywany jako modlitwa za dusze kobiet, które zmarły podczas porodu. Był to zatem taniec duchowy, który miał na celu uwolnienie kobiecej duszy. Jednak współcześnie jest to jedynie bardzo żywy i energetyczny występ, w którym najczęściej tańczą kobiety, a mężczyźni postukują bambusowymi łodygami.
Kilka bambusowych łodyg ułożonych jest równolegle do siebie na dwóch przeciwlegle ułożonych bambusach – podstawach. Na obu końcach bambusów siedzą mężczyźni, którzy je “obsługują”:) Każdy z nich trzyma po dwa końce łodyg, którymi niejako klaszcze. Kiedy dwie łodygi zderzają się ze sobą wytwarzają rytm, który jest podstawą tańca Cheraw. Tancerki z lekkością i gracją stawiają kroki do wewnątrz i na zewnątrz tego bambusowego danceflooru. Nie da się przy tym nie poczuć podziwu dla precyzji ich ruchów.
Bambusowe łodygi zderzają się ze sobą w pulsującym rytmie. Zarówno tancerze jak i osoby poruszające bambusowymi tyczkami są ubrane bardzo kolorowo. Na głowach mają przyciągające wzrok korony wykonane z kwiatów. Taniec ten wykonywany jest w różny sposób. Jako że jest blisko związany z naturą, ruchy tancerzy mogą naśladować ruchy drzew czy ptaków.
Prawda, że Cheraw – taniec z bambusami – wygląda hipnotyzująco?:)
